Druk

  Herken je dat? Dat klanten bij je in de winkel komen en zeggen: ‘ Oh, wat is het hier lekker rustig?’. Of dat je vrienden zeggen: ‘ Jullie zullen het nu wel rustig hebben’, want ja....December is immers voorbij. Je moet je soms inhouden. Je tong inslikken. Tot tien tellen. Want niets is natuurlijk minder waar. 

Waar Januari vroeger misschien een rustige maand was, geldt dat voor ons tegenwoordig allang niet meer. Net als in de zomerperiode. Echt rustige periodes hebben we niet. De drukke periodes verschillen misschien wel van elkaar, maar elke week, elke maand van het jaar is op zijn eigen manier druk. Zo is het in december druk vanwege de feestdagen. In het 2e kwartaal weer vanwege feestdagen zoals Pasen en Pinksteren. In de aanloop naar de zomervakantie vanwege alle bedrijven die voor de vakantie nog even iets vaker vergaderen met bijbehorend gebak en lunch. In de vakantie heb je het eveneens druk omdat je minder personeel ter beschikking hebt en meteen na de vakantie viert iedereen dat ze weer mogen werken en naar school mogen en wordt er volop getrakteerd waardoor je ook genoeg te doen hebt. Datzelfde geldt ook een beetje voor Januari, na de kerstvakantie. Bovendien heb je intern in deze periodes te maken achterstallige werkzaamheden die vanwege de drukte in voorgaande maanden zijn blijven liggen.

En zo is het eigenlijk altijd druk. Ook al lijkt dat soms voor de buitenwereld misschien niet zo.

Bij ons komen de voorbereidingen voor een verbouwing er ook nog eens bij kijken. Dat gebeurt achter de schermen maar kost wel de nodige tijd. En privé zit ik middin in een verhuizing….

Het is allemaal ontzettend leuk natuurlijk! Maar ja. Wel druk. Waarbij ik maar wil benadrukken dat druk niet met vervelend geassocieerd moet worden.

Om het leuk te houden is een pas op de plaats houden op sommige gebieden soms wel even op zijn plaats. Maar ja….hoe dan?

Aranka mailde mij met de mededeling dat mijn column een editie opgeschoven werd omdat ze meer dan genoeg kopij had. Ik was blij want dat betekende dat mijn deadline ook opgeschoven werd. Maar helaas…daar dacht de hoofdredactrice van dit blad tòch ietsje anders over ;-).

Ik moest een oplossing vinden. Maar ja…eerst moest ik naar Sanquin, de bloedbank. Want druk of niet….we doen natuurlijk ook iets voor onze medemens tussen alle bedrijven door.

Zowel privé, maar zakelijk natuurlijk ook. 

We krijgen best veel aanvragen voor sponsoring van goede doelen. En het is onmogelijk overal aan mee te doen. Wij zijn ook gewoon een bedrijf wat rendabel moet blijven en waar we hard voor moeten werken.

Het is soms lastig om keuzes te maken in wat we wel en wat we niet doen.

Ik ben wel benieuwd hoe jullie daar mee om gaan.

Wij proberen in ieder geval dicht bij onszelf te blijven. We sponsoren sportclubs waarvan we zelf ooit lid zijn geweest.

Een talentje van SC Cambuur omdat zijn vader en moeder trouwe klant zijn en we vinden dat het belangrijk is dat de jeugd goed brood van de bakker blijft eten. Fietsers voor de Alpe de Hues omdat we zelf geliefden aan kanker verloren hebben. En binnenkort gaat een groep jongeren van een school hier in de wijk 500 km fietsen voor Make a Wish. Hoe mooi kan het zijn om daar dan lunchpakketten voor te leveren. Of dat doosjes chocolade voor de bingo bij de GGZ? Blijer kun je een bewoner niet krijgen. En daar worden wij dan ook weer blij van.

En nu lig ik dus bij Sanquin. Voor het doneren van 660 ml plasma. Daar kunnen weer veel zieke mensen mee geholpen worden. 

Druk? Best wel. Maar ook mooi en nuttig. En ondertussen heb ik wel mooi de column geschreven en dus een oplossing voor mijn probleem m.b.t. mijn overvolle agenda gevonden.

Ik kan weer twee dingen van mijn never ending to do listje afvinken. 

En dat geeft een heerlijk opgeruimd gevoel.