Afschakelen

   Als ondernemer sta je altijd aan. In principe. Eigenlijk. Tenminste…je blijft altijd, waar je ook bent, wel verantwoordelijk voor je toko.

Je blijft verbonden met je bedrijf, waar je ook bent en wat je ook doen.

Echt ontspannen, even tijd voor jezelf nemen….nergens aan denken maar vooral niets moeten….het klinkt zo mooi.

In ons geval zijn mijn broer en ik samen eigenaar, dus als de één er niet is, pakt de ander het op en kun je wat eenvoudiger een vrije middag inplannen.

Tenminste….dat zou je denken.

Want al klinkt dat heel simpel, ik vind het best lastig.

Het lastige zit ‘m voor mij in het feit dat ik ondernemer ben. Een ondernemer is ondernemend en dat geldt voor mij zowel in mijn werk als daarbuiten.

Stil zitten komt niet echt in mijn vocabulaire voor. Ook buiten mijn werk onderneem ik van alles.

Een zwemclubje hier, een borrelclubje daar. Een vriendin zus en een kennis zo. Een ondernemersvrouwenclubje waar we leuke dingen mee doen en dan heb ik het belangrijkste, mijn gezin nog niet eens genoemd.

Dat sociale leven is natuurlijk ontzettend leuk en belangrijk. 

Ik heb dan ook nog het idee dat ik me moet meten aan anderen en dus moet ik eigenlijk ook nog 3 avonden in de week sporten: padel, bootcamp en aquabootcamp. Met als gevolg dat er maar heel weinig tijd overblijft voor mijn sociale contacten. 

Ik merkte dat het inplannen van dates met de vriendinnen en clubjes moeizaam 

verliep, omdat mijn avonden te vol zitten. Overdag druk, in mijn vrije tijd druk.

Afschakelen…even niets ondernemen….het is lastig voor mij.

En daar heb ik soms best wel eens hulp bij nodig.

En ja….daar zijn dan toch weer die vriendinnen….die dan in geuren en kleuren vertellen hoe ze zichzelf kunnen verliezen in een middagje nietsdoen. Met een boek op de bank bij de haard. Of met een legpuzzel op tafel. Of een knutselwerkje. 

En daar is dan mijn lief…die me er even op wijst dat ik me niet hoef te meten met anderen qua sporten omdat ik blijkbaar even vergeet dat mijn werk alleen al topsport is; ik maak immers zoveel kilometers op een dag….20.000 stappen of meer is meer regel dan uitzondering.

Ze geven me af en toe een schop onder de kont als ik weer eens doordraaf en mijn agenda veel te vol zit.

Misschien toch maar eens een bootcamp minder zodat er wat ruimte in mijn avondagenda komt. Om gewoon een puzzeltje te leggen of een beetje dom tv te kijken.

Misschien maar eens een extra middagje mezelf vrij geven wanneer een medewerker aanbiedt te willen werken terwijl de planning voor die dag al rond was. Om vervolgens lekker met een boek bij de haard te zitten of een leuke decoratie voor in huis te maken.

En als ik dan ondervind hoe lekker het is, bedenk ik me dat ik dat vaker moet doen. En dat ik gewoon een oen ben dat ik dat niet doe.

Het zit niet in mijn systeem.

Ik bedenk me dat ik die vriendin en mijn rots in de branding thuis moet bedanken dat ze proberen het wel in mijn woordenboek op te laten nemen.

Door een afspraak met ze te maken om iets leuks te gaan doen….

Tsja…en dan raakt mijn agenda toch ongemerkt weer vol.