En dan is het zo ver....een halve eeuw op deze aardkloot....
Van baby die kleiner was dan de bruidstaart, naar peuter die heitie wilde helpen in de bakkerij, via tiener die zorgeloos in het leven stond, naar puber die soms wat dwars was en niet altijd wilde luisteren naar de goede raad van heit en mem, tot uiteindelijk een gelukkig mens en ik hoop zorgzame vrouw die na verschillende wegen alles redelijk op orde heeft.
50. Sarah. Wat zal de volgende fase zijn?
Verjaardagen zeggen me nooit zoveel. Voel je je anders omdat je er weer een jaartje bij kunt tellen?
Ik weet nog dat ik 13 werd. Ik het werd een rotverjaardag want ik was opstandig en kreeg niet wat ik wilde. En 13 was een ongeluksgetal.
Waar je als tiener aftelde naar je verjaardag omdat je dan allemaal cadeautjes kreeg, was dat later helemaal niet meer het geval.
Ik vind het nooit vervelend dat ik er weer een jaartje bij kan schrijven. Dat heb ik toch maar weer gered en het heeft met nog meer gevormd tot wie ik ben. Ik sta er eigenlijk nooit zo bij stil.
Mijn kleine grote broer vroeg me afgelopen week hoe het nu voelt om 50 te worden. Is het anders? Sta ik er nu meer bij stil? Voel ik me nu opeens een oud besje?
Nee. Dat laatste zeker niet. En bij het feest vandaag in de winkel, waarbij ze als verrassing vannacht de boel groots versierd hadden en een traktatie voor onze klanten hadden geregeld kreeg ik meermaals te horen dat ze niet verwacht hadden dat ik Sarah al zou zien. Tsja...zeg je dat niet altijd tegen een jarige die 50 wordt? Het is ook wat lullig als ze zeggen: 'Oh! Ik dacht dat je al 60 werd!' Nou ja. Ik ga maar uit van het goede en steek die complimenten toch maar in mijn broekzak.
Toch heeft 50 worden wel wat een andere lading dan voorgaande verjaaredities.
Het voelt meer als een mijlpaal. En ik merk dat ik bewuster bezig ben met de volgende fase.
Dat word je als 50 jarige ook wel een beetje opgedrongen.
Ineens krijg ik mailtjes met als onderwerp: 'overgangsklachten?' Of: '50 plus korting?'
En de oproep voor het bevolkingsonderzoek voor borstkanker en baarmoederhalskanker liggen al op de deurmat.
En natuurlijk telt daarbij ook mee dat ik mijn eerste verjaardag zonder moeder vier.
Ik weet nog goed dat ik er als puber vaak niets aan vond met heit en mem mee te gaan naar pake en beppe. Want het ging daar alleen maar over dood en verderf in de wereld en over de zieke buurvrouw hier en de overleden vriend daar.
Nu snap ik dat, want zij waren toen net zo oud als ik nu.
En als ìk nu om mij heen kijk: Wat er momenteel in de wereld gebeurt daar worden we met z'n allen alles behalve vrolijk van.
En helaas zijn er in mijn familie-, kennissen- en vriendenkring ook een aantal die ziek zijn of ons al zijn ontvallen.
Tsja....en waar ze bij 40 zeggen dat het leven pas begint, geldt bij 50 toch echt dat de aftakeling begint. Het gevaar ligt op de loer. Ik kan inmiddels niet meer zonder bril, ben ongelukkig als ik mijn gehoorapparaten niet in heb (ik noem ze 'mijn oren') en kan niet meer zonder een crèmepje van de huisarts om mijn eczeem een beetje onder controle te houden.
En ook mijn notitieblok moet binnen handbereik blijven zodat ik niets vergeet.
Maar ik ben niet van plan nu anders of angstiger in het leven te staan.
50 zijn heeft ook veel voordelen.
Zo heb je meer kennis en ervaring, is bewezen dat je vanaf je 50e minder kans op een Burn Out hebt en maak je makkelijker beslissingen. Alhoewel ik persoonlijk dat laatste soms nog wel eens lastig vind.
En soms zou ik net als chico ook wel eens een hele dag willen chillen zonder me schuldig te voelen over het feit dat ik niets gedaan heb.
Gemiddeld genomen stopt je menstruatie op je 51e, dus ik kan aftellen. En ik kan nu een seniorenvoordeelpas aanschaffen voor heel veel korting op van alles en nog wat. Ik wist er het bestaan niet van.
En last but not least...vijftigers GENIETEN meer...en dat is iets wat ik de afgelopen paar jaar zelf al heb mogen ondervinden. Ik beleef alles veel intenser en geniet er meer van omdat ik me overal veel bewuster van ben dan toen ik 20 was.
Dus ja....
Een oud besje voel ik me allerminst. Die oren, ogen en eczeem daar kan ik prima mee leven en die overgang...tsja...het is maar net hoe druk je je er om maakt.
Ik sta volop in het leven en voel me vereerd dat ik bij de club van 50 mag horen.
Met mijn rugzakje vol ervaring uit de afgelopen halve eeuw leer ik nog steeds maar geniet ik ook meer dan ooit van elke dag!
50....we zien wel wat komen gaat maar één ding is zeker....ik pluk de dag!
Reactie plaatsen
Reacties