1.00 de wekker gaat. We maken ons klaar voor vertrek. Ken je dat? Je hebt wat natuurlijke souvenirs zoals wat zand en een paar stenen maar je weet niet of dat mag. Hoe kan ik dat het beste in mijn koffer stoppen zonder gedoe straks bij de douane? Voor ervaren vliegers misschien 'peanuts', maar voor mij als driedagsvlieger een beetje stressie.
De pick-up voor naar het vliegveld komt keurig op tijd. Bij de bus terminal stappen we over op een andere bus. Maar die geeft problemen. Een enorm luid alarm geluid en het gaat maar niet uit. We vertrekken toch, volgens de monteur is er niks aan de hand. Als dat maar goed komt.
Dat komt het en op het vliegveld is het hier volledige selfservice. Zelf inchecken en ook zelf je koffer inchecken en labelen. Je mòet even weten hoe het allemaal werkt, maar nu ben ik ingewerkt en kan ik zo op Schiphol aan de slag.
Tijd voor koffie. Het is inmiddels 4.15 en we hebben natuurlijk niet ontbeten, dus ik heb wel zin in een lekkere sandwich. Die hebben ze. Toch bijzonder om op de luchthaven te werken, zo midden in de nacht, denk ik bij mezelf.
Terwijl we bij de gate zitten wachten op de boarding komt de crew van onze vlucht aangelopen. Te laat voor een foto, maar dat is zo'n moment waarvan je denkt: oké....zij betreden als eerste het vliegtuig, nù gaat het beginnen. Je weet wel, net als het bruidspaar dat als eerste de kerk verlaat en daarna mogen de gasten eruit.
Stipt op tijd vertrekt het vliegtuig. Wind mee, dus binnen tweeënhalf uur zullen we weer thuis zijn.
Wat hebben wij een geluk gehad deze week. Alleen de laatste dag slecht weer en voor de rest iedere dag een strakblauwe lucht. En dat is volgens de IJslanders al een behoorlijke tijd geleden. Het had zo moeten zijn. Want bij vakantie met elke dag regen is de entourage toch heel anders. En de foto's zien er dan ook niet uit. En dat is dan natuurlijk weer jammer van zo'n duur fotoboek. Want dat komt er zeker weer. De eerste aanvragen om het fotoboek te bekijken zijn al binnen dus geen zorgen, dat komt helemaal goed. Duurt alleen wat langer dan jullie van mij gewend zijn, want ik heb zó veel foto's...En zó veel verhalen...En geen vrije dagen meer...
Op naar huis. Naar mijn allergrootste fan. En mijn maatje. En natuurlijk naar doggie, wat zal hij blij zijn me weer te zien. Ik kan niet wachten hen allebei weer in mijn armen te sluiten.
Het is jammer dat we niet meer van IJsland kunnen zien. De tijd is op. En het geld ook. Maar win ik ooit nog eens de jackpot dan ga ik absoluut weer. En dan neem ik mijn moppie mee. Dan pakken we gewoon de boot, want ach, als we toch de jackpot winnen...
Reactie plaatsen
Reacties