Dag van de Franse taal

DAG VAN DE FRANSE TAAL

    tsja....Daar heb ik dan weer niet zoveel mee. Tegenwoordig is er elke dag wel een dag van iets. Zo was het vorige week vrijdag sandwich-dag en zeg-eens-hoi-dag en is het morgen worldkindnessday. Is er ook een 40+ vrouw-zonder-kids-dag? Het zal wel niet maar het zou zo maar kunnen tegenwoordig. 30 jaar geleden had je moederdag en vaderdag. Waar ging het mis? 
Oké. Dag van de franse taal. Ik heb wel 2 jaar Franse les gehad. Nou dat was me wat. Het klinkt werkelijk prachtig, maar is het nou La langue of Le langue? En moet dat streepje nu naar links, naar rechts of was het toch een dakje? Oh ja...En als ik naar school moest, ging ik dan naar l'ecole of l'eglise? Ik vond het vreselijk verwarrend. En één streepje fout was dus 1 fout op de repetitie...En als de docent toevallig een 'a' las bij 'la' maar jij er toch echt een 'e' van 'le' had bedoeld dan was dat ook een fout. Met zoveel streepjes en dakjes en le's en la's ging je cijfer in rap tempo naar beneden. Déposez la boîte! En rapido. Na 2 jaar kon het. 
Aan de leraar lag het niet. Van der Pol. Een typische Fransman. Haar half lang tot in de nek, netjes in de kleding (rode broek en blouse met gilet) en van die knotsen van puntlaarzen. Hij was heel hip voor die tijd. En een leuk detail: 28 jaar na dato kwam ik er achter dan één van de medewerksters uit la boulangerie (of was het nou le) 5 jaar geleden ook nog les van hem heeft gehad. 
Nee...Die Franse taal...Daar kon ik best zonder. Daar hadden we toch wel het boekje 'hoe en wat in het Frans'  voor? Hoppa! Op naar Parijs in klas 4 en het boekje in de handtas. Supermakkelijk! Daar kon ik me 2 jaar frustratie mee besparen....totdat ik met een vriendin op tienertoer was. We belanden in Dinant, België. In een jeugdherberg waar we wilden slapen vroeg de hostess: 'parlez-vous Français? '. Trots als een pauw antwoordde ik: 'Un petit peu '. Nou dat had ik beter niet kunnen doen want er kwam een heel verhaal in sneltrein-Frans en ik verstond er geen klap van.
Ik ben ook eens op vakantie geweest in Frankrijk. De Vendeé. Man wat was ik ziek. En toen ik beter werd had ik het virus overgedragen aan mijn echtgenoot. Met piepende bandjes. In één ruk. Rentrer a la maison. Het moest zo zijn. Frankrijk en ik...Dat matcht niet.
Maar natuurlijk heb ik ook goede herinneringen aan Frankrijk. Parijs is een schitterende stad. Ik ben er twee keer geweest, met school en als een zakenreisje. Want als bakkerin moet je natuurlijk wel een kijkje hebben gedaan in de franse wereld van patisserie en boulangerie. Ik keek me mijn ogen uit mijn kop. Bonbons voor 5 euris per stuk...Ze verkopen het. De mooiste verpakkingen en de lekkerste desem stokbroden..het is heel bijzonder om te zien dat die markt daar zo groot is. Fransen zijn wat dat aangaat echte Bourgondiërs. Daar mogen ze trots op zijn.
En toen ik op mijn 16e met school in Parijs was kocht ik nog een mooi shirt. Knalroze, met opdruk van de Eiffeltoren. Het zat als gegoten, stond tres biën. Had 'm bijna dag en nacht aan. Maar dat duurde niet lang. Amper 8 weken later viel ik, plat op de bek. En natuurlijk: ik had dat shirt aan en viel op kiezelsteentjes. Behalve 2 open knieën ook mijn Eiffeltoren-shirt geperforeerd. En dat terwijl ik er zoveel moeite voor had moeten doen want ja, maar 2 jaar Franse les, mijn hoe en wat in het Frans niet bij de hand en een verkoper die het verdomde Engels te spreken.
Maar dan...de Franse muziek...Ik vind het formidable! De klank van de Franse taal is zó mooi...Wie kent ze niet, al die Franse chansons. Ook al weet je niet wat je precies zingt, je brult ze zo mee.
En als ik de vakantie plaatjes van Frankrijk zie dan denk ik vaak: ohhhh wat mooi! Maar toch...Ik durf het niet aan.
Dus om nu een dag tot dag van de franse taal te bombarderen....mwah. Al gebruik ik in dit Nederlandstalige verhaal toch ongemerkt meer Franse woorden dan ik had gedacht...

https://youtu.be/Wzkz9IABhPk