Kamperen in eigen huis

    Ja, het is niet meteen iets waar je aan denkt in deze tijd van het jaar met temperaturen van -10, maar in huize Geerligs is niets te gek.
Waar heel Nederland het heeft over de eerste krassen op glad natuurijs van hun kroost, over de elfstedentocht die er wéér nèt niet komt en over het gevaar van schaatsen op natuurijs en het aantal ongevallen wat er al is gebeurd, zijn wij met hele andere dingen bezig.

Douchen bij je zusje, 2 dagen in dezelfde onderbroek lopen en uiteindelijk toch maar wasjes laten draaien door èn bij je broer. Tobbetjes om water òp te vangen, in plaats van de afwas ìn te doen. Plassen in de openlucht omdat het plafond van je toilet eruit moest....oftewel...kamperen in eigen huis.

De afvoer is bevroren. Stil leed met onhandige gevolgen. Want onhandig. Dat is het gewoon. En je geduld raakt op. Je smacht naar de dooi. Naar de zon. Warme regen. De wind die draait. Naar een kwartier onder een hete douche staan. Terwijl heel Nederland het jammer vindt dat de dooi invalt. Je bent geen klager en ondergaat het leed gewoon. Had je maar geen oud huis moeten kopen. Maar als een collega vraagt hoe het met je gaat, vertel je naast de geweldige belevenissen op Texel óók van de bevroren afvoer.

En wat moest je toch zonder je collega! Want haar vader blijkt heel handig te zijn met afvoeren. En staat anderhalf uur later op de stoep. De skat. Nog geen anderhalf uur, veel gezaag, en een bak koffie met koek verder doet alles het weer. Dat slaapt toch een stuk rustiger. En het is ook een fijne gedachte dat als ik morgen weer aan het werk moet ik geen stress heb over het feit dat mijn huis ondertussen misschien vol water loopt waar ik het niet wil hebben.
Nee. Heerlijk. Eindelijk tijd voor een hete douche van een kwartier. 
En kamperen....Ik hou er van. Maar dan liever op de camping in Earnewâld.