Ontspannen

ONTSPANNEN 

Je bent bakker en je wilt ontspannen. In december. Want dat mot. 'T is druk zat en er komen nog drukkere dagen aan.

Sommige mensen begrijpen dat niet. Ze komen in een lege winkel en zeggen: 'wat is het hier rustig zeg'. Terwijl jij het zweet in je bilnaat hebt staan. Want al is de winkel leeg....de bestellingen voor bezorging moeten ook op tijd de deur uit. Er ligt om 8.00 nog amper een brood op de plank terwijl er normaal gesproken al minstens 100 liggen...nee...het is lekker rustig, ik heb al alle tijd gehad de broden op de plank te leggen.

Een paar uur later is het lunchtijd en omdat het slecht weer is zijn er nòg meer bezorgbestellingen voor lunch dan normaal. De regel is: één dame smeert continue door, de andere vier ! Helpen klanten en tussendoor helpen ze de dame die continue smeert. Ik smeer en dat gaat vanaf 9.30 aan-een-stuk door tot zeker 13.00. En het is ploeteren om alles op tijd af te krijgen en niemand teleur te stellen. Maar dat laatste lukt helaas niet.

Een meneer loopt boos de winkel uit omdat hij wordt over geslagen. Door mij. Vindt hij. Een andere meneer krijgt het idee dat de meneer die de winkel uit loopt boos op hem is omdat hij voorgepikt zou hebben..Dat is niet zo, maar ja. Ik ben teleurgesteld. Ik werk me een slag in de rondte en zo hard als ik kan en toch loopt iemand boos de winkel uit. Soms zou ik willen dat ik tien paar handen had, maar helaas, zo heeft onze lieve heer ons niet geschapen. 
De andere meneer is verbaasd en valt me bij en zegt: 'hij ziet toch wel hoe druk je bezig bent?'. Nee. Want als je fysiek in de winkel bent kunt je niet zien hoe druk het achter de schermen is. Dus ja. Kan ik het hem kwalijk nemen? Ik zou willen dat ik tijd had om met iedereen een praatje te maken. Want dat vind ik leuk. Maar soms gaat dat gewoon niet. Want er moeten ook mensen aan de andere kant van het bedrijf bediend worden. En er moeten reclames gemaakt worden. En planningen. En rekeningen worden verzonden. Want als ik dat niet doe dan kan ik over een jaar nooit weer met iemand een praatje maken.

Ik ben verdrietig door die ene klant die boos de winkel verliet en mij niet begreep. Want ik had ook hèm tevreden willen stellen. Maar ik doe mijn best voor wat ik waard ben, meer kan ik niet doen. Het levert een beetje stress op, want gefaald. Maar gelukkig ga ik vanavond ontspannen. Sushi eten wat ik nog nooit eerder heb gedaan en daarna met de dames van bakkerij Schuurmans naar het café. 

Ik stond om 3.45 naast mijn nest en heb van 5-19 gewerkt maar dan is het tijd voor ontspannen. Ook al doen mijn voeten na zo'n lange werkdag nog zo'n zeer. Op naar het sushi restaurant. Wow! Wat is die sushi lekker. Maar wat is de bediening onpersoonlijk. Daar waar ik me schuldig voel over het feit dat iemand de deur uit loopt omdat hij naar zijn mening niet genoeg aandacht krijgt, moet je hier zelf je bestelling plaatsen met een tablet. Over gastvrijheid gesproken....Zou die meneer hier al eens zijn geweest? Ik denk dat hij met gierende bandjes de tent verliet. 

Later op de avond belanden we in een druk bezocht café. Een jongeheer aan de bar vraagt op een gegeven moment aan mij: 'wat zijn jullie eigenlijk van elkaar? Ik zit met veel plezier naar jullie te kijken maar kan niet verzinnen op welke manier jullie met elkaar verbonden zijn'.
Ik glim van trots en zeg dat we van de bakker op de Schrans zijn. Want ook al zijn er af en toe mensen die niet begrijpen hoe hard we werken en hoe druk het achter de schermen is, gelukkig zijn er véél meer mensen die zien hoe sterk ons team is en hoe hard we met elkaar ons best doen om iedereen blij te maken. Of dat nu in de winkel , achter de schermen, òf in de kroeg is...