Snert

    Soms heb je van die dagen....Dan heb je je dag niet. Ik heb het gelukkig niet zo vaak, maar vandaag was het dan zover.
Het begon al met de automatisch gestuurde wekker in mijn lijf die ruim een half uur afging voordat de echte wekker dat zou moeten doen. Draaien en woelen, maar nog een half uurtje slapen...forget it. Dus dan maar eerder opstaan. 

Eenmaal opgestaan schrik ik me rot als ik in de spiegel kijk. NEE! NOT! Maar dus wel: het piekje haar voor mijn oor PIEKT recht omhoog. En punk is echt niet anno nu. Ik probeer van alles: gel van mij, gel van Lex, koud water, warm water, wax, klei, haarlak en zeep...niks helpt. Mijn voorsprong van eerder opstaan ben ik alweer kwijt. Dan maar met piek het leven door vandaag, want tijd en zin om haar te wassen heb ik niet.
Ik trek mijn broek aan. Shit. De riem moet een gaatje losser. Jakkiebah. Teveel gegeten dit weekend? Kans aanwezig met al die feestjes die ik had. Even pas op de plaats dus, maar ja...dat is toch niet leuk? Hoe moet dat nu met al die lekkere recepten uit de heel Holland bakt scheurkalender?
Eenmaal klaar voor het ontbijt begint de hond over te geven. Gelukkig is hij inmiddels wel zo slim dat in de tuin te doen en niet binnenshuis, maar toch: ik moet het wel opruimen. 

Op het werk aangekomen blijkt het vreselijk druk te worden vandaag. En altijd als ik zaterdags vrij ben geweest heb ik het maandags sowieso al extra druk. Natuurlijk gaat er van alles mis. Er blijkt een taart niet gebakken te zijn en ik snij me wel drie keer in mijn vingers dus moet ik nog eerste hulp bij mezelf verlenen ook. Bestellingen blijken niet goed genoteerd en ik laat van alles vallen. De telefoon staat niet stil en mijn broer vertelt in geuren en kleuren dat hij gisteren met zijn nieuwe vlam bij pa en ma is geweest. Hallo? Ik was ook thuis hoor! Ik voel een steek in mijn hart maar dat mag niet van mezelf. Gun hun de tijd. No pressure. Het komt vanzelf. Maar op een dag waarop je je dag niet hebt is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig weet ik me te beheersen en het los te laten.

En dan begint het ook nog eens te regenen. Wat een snertweer. Terwijl ik juist wel het zonnetje kan gebruiken op deze dag waarop niks lukt. 
Niet alleen bij mij, ook de Nederlanders op de Olympische Spelen bakken er niks van vandaag.
Het houdt maar niet op, want als ik de bestelling wil versturen naar de brood- en banketbakkers kan ik opeens geen bijlage toevoegen. Grrrrrr...Ook dat nog. De helpdesk lost het in no time op, maar wel weer een half uur van mijn o-zo-kostbare-tijd verknoeid.

Ik voel de druk van de tijd. Ik moet nog zoveel doen voordat ik op vakantie ga. En dat is zondag al. Mijn dierbare collega's moeten het ontgelden. Waar ze anders een foutje maken wat ik door de vingers zie zijn ze nu de klos. Sorry meiden...Ik had mijn dag niet. Morgen nieuwe ronde nieuwe kansen en volgende week ben je een weekje van mij verlost. 
In plaats van half zes ben ik uiteindelijk kwart over zes pas thuis. En met een fikse achterstand begint morgen om 5.15 de werkdag weer.
Maar gelukkig. Thuis was de snert van mem. En kon ik even even rustig met een drankje stoom afblazen terwijl de erwtensoep rustig op het vuur stond te pruttelen.
Morgen weer een nieuwe dag. Waarop ik mijn achterstand van vandaag vast en zeker weg werk. Want slechter dan vandaag kan het niet. Op de snert van mem na dan. Want die maakt op deze snertdag alles goed.