Sneeuw

SNEEUW

   Vrijdagmiddag. Zachtjes begint het te sneeuwen. Blijft het liggen? Zal wel meevallen toch? Een uur later sneeuwt het nog en er ligt nog geen dik pak, maar toch zijn de straten wit. En straks wordt het natuurlijk kouder. Hoe lang blijft het sneeuwen vannacht? Wat zijn de voorspellingen? Eens in de twee weken werk ik op zaterdag en ben ik om 4.00 's nachts al op pad. Met de bedrijfsbus. En natuurlijk, altíjd, net in de weekenden dat ik werk, heeft het gevroren. Of erg gesneeuwd. Of geijzeld. Wat moet ik nou? De wekker eerder zetten? Want ik wil natuurlijk nergens te laat zijn. En ook geen ongelukken. Maar eigenlijk heb ik ook geen zin er eerder voor op te staan. Ik sta normaal 3.15 op en dat vind ik eigenlijk vroeg genoeg.

Voorzichtig pols ik de collega met wie ik opstart. Want als ik eerder begin moet zij ook eerder. We openen namelijk nooit alleen. Dat is helaas niet vertrouwd. Collega denkt dat het wel mee zal vallen. Toch twijfel ik. Maar oké. We gokken erop dat het mee valt. Ik zet de wekker niet eerder. Eenmaal in bed lig ik onrustig. Ik kan er niet van slapen. Zet de wekker toch maar een kwartier eerder. Dan maar een extra bakje thee voor het geval er niets aan de hand is. En lekker spelen met de hond. Uiteindelijk val ik in slaap.

Zoals altijd word ik vijf minuten voordat de wekker gaat wakker. Waarom zetten we in vredesnaam een wekker als we toch altijd vijf minuten voordat ie afgaat wakker zijn? Ik hijs me in de kleren en kijk naar buiten. Geen sneeuw. Alle twijfels voor niets. Ik wek mijn hond en laat hem in de tuin.

's Nachts om 3.00 ga ik niet met hem over straat wandelen, dat lijkt me niet al te veilig. Eénmaal in de tuin begint de hond als een malle te blaffen. 'He! Joh! Hou es op! Kom binnen! Je maakt de hele buurt wakker!'. Hij komt binnen maar wil even snel weer naar buiten. Hij is zo onrustig als de pest.

Ik besluit een blik over de schutting te werpen en sta net niet oog in oog met een verdacht figuur. Iemand die daar niet hoort te zijn. Oh boy, oh boy...Ik schrik me rot. Hop, ik sleur de hond mee naar binnen. De adrenaline giert me door het lijf. Ik bel meteen 112. De politie is er snel maar de vogel is al gevlogen. Natuurlijk. Wie verwacht er nou midden in de nacht een hond in de tuin? Wegwezen hier! En nooit meer terugkomen! Mijn hond is een held...Maar ik...had liever gehad dat er een dik pak sneeuw lag...Dat is toch een stuk beter voor je gemoedstoestand. X