Vakantie

   21 juli...eindelijk. Na weken van keihard werken ter voorbereiding op drie weken niet werken is het dan eindelijk zo ver. Vakantie.

We blijven dit jaar dicht bij huis, camping simmerwille in Earnewâld , en onze paradijsje ter plaatse staat al vanaf eind maart ingericht op ons te wachten.  Dus zo véél voorbereidingen ik voor het werk moet treffen, zo wéinig hoef ik dat dit jaar voor de vakantie te doen. En uitgerekend dit jaar ben ik op zaterdag al vrij. Ga ik met de caravan naar een ver land en willen we graag op tijd vertrekken èn heb ik veel om in te pakken, moet ik natuurlijk de zaterdag ervoor nog werken. Zul je altijd zien.

Relaxen

Maar goed. We beginnen dus relaxed aan de vakantie want we besluiten niet vrijdagavond al, maar gewoon zaterdagochtend te vertrekken. En we zien wel hoe laat we wakker worden. Rustig ontbijten, douchen en dan wat kleding in de tas en hoppa! Voor de koffie op de camping.

Maar relaxen? Daar dacht Chico de hond anders over....Hij slaapt normaliter beneden....traplopen kan hij nog niet. Dachten wij...

Waar we dachten uit te slapen werd er rond 6.15 ineens op de slaapkamerdeur geklopt....huh? Wat is dit?? Lex doet de deur open en wie staat daar? Burgerlijk ongehoorzaam te wezen.....Chico! Kwispelen als een malle en apetrots op zichzelf. En maar niet denken dat ie weer naar beneden durft! 

4 uur later

Als Chico eenmaal wakker is dan weet je het wel en kun je verder slapen wel vergeten. Hij wil eruit. Wil eten. Wil drinken. Wil spelen. Zich bemoeien met het inpakken van de auto en overal aan snuffelen ter goedkeuring van wat wel en niet mee mag. Maar wij zijn baas. En vier uren later zitten we prinsheerlijk voor onze casa in Eernewoude. De bikini kan aan, de koffie is gauw gezet en in no-time heb ik het ultieme vakantiegevoel. En Chico zijn kattekwaad..  uh...hondekwaad... zijn we al lang weer vergeten.

Buren

Het is druk op de camping en het veldje is nog net niet helemaal vol. Dat is het leuke van een seizoensplaats met een sleurhut: je buren komen en gaan en het is altijd weer een verrassing wat er voor de vertrekkende buren in de plaats komt. En dat gaat niet altijd even goed zoals met de meisjes van het Beyers Naudé....Dit keer staan er op 'hun' plaats ogenschijnlijk aardige mensen. 65-plussers, in een camper. De vrouw vraagt alleraardigst naar Chico. Dat ze  nog nooit een labrador in deze  kleur heeft gezien.  Hoe oud hij is. En of hij wel goed luistert. De man hoort het met lede ogen aan en kijk wat verveeld om zich heen.

Maar dan. Schijn bedriegt. Want onze buren maken ruzie. Met elkaar. Zo aardig zijn ze dus blijkbaar niet. In ieder geval niet voor elkaar.  Want de ruzie duurt maar voort en iedereen op het veldje kan alles horen. Ze zijn aan het koken en smijten nog net niet met de pannen naar elkaars hoofd. Even is het stil. Het eten is klaar en met volle mond kun je niet praten. Maar dan begint het weer. 2e bedrijf. Het is net een blijspel waar we naar luisteren, want na de pauze waarin we een ommetje met Chico maken begint het 3e bedrijf. Een blijspel van John van Eerd is er niks bij. Te gênant voor woorden.En Chico snapt er geen snars van. Hij kwam hier toch voor zijn rust?

Toevallige ontmoetingen

Later op de avond maken we nog een wandeling voor het slapen gaan. We wandelen wat af, maar dat is goed. Het hoofd leeg en een beetje beweging.

Ik zie opeens een auto staan...op de camping....van een bekende. Een collega onderneemster uit my hometown....Ze blijkt een vaste plaats te hebben en komt hier al vanaf 2005. Zo rustig is het hier dus, want wij staan hier vanaf eind maart en zijn hier toch regelmatig geweest. Toch heb ik haar hier nog nooit gezien.

Later in het dorp loop ik tegen een oude bekende aan. Een jeugdvriendin uit mijn tienerjaren.  Ze blijkt hier met de boot te liggen en we halen meteen herinneringen op van toen. Over de tijd dat ze bij ons werkte en over de leraren van school. Over onze klasgenootjes en wat we nog van ze weten. We kletsen bij over elkaars families en ondertussen vinden onze mannen elkaar in het wel en wee van de chauffeurswereld. Het is net of zagen we elkaar vorige week nog.

Slapen

We lopen terug naar de camping, op zoek naar ons zachte bedje. En memoreren over onze eerste vakantiedag. Relaxen. Dat is wat we gaan doen. Geen gevlieg en gestress over wat we allemaal nog willen zien en wat we allemaal nog moeten doen. We zien wel wat op ons pad komt. Zoals vandaag: een slimme hond die ineens kan traplopen en alweer een beetje groter gegroeid is, een blijspel van de makers van Costa del Simmerwille en verrassende en leuke ontmoetingen...

Vakantie in Earnewâld....ik word er gelukkig van!