Het is alweer zaterdag en dus moeten we afscheid nemen van Praag en al zijn moois. We genieten nog één keer van het heerlijke maar onhandige ontbijt waarbij je niet kunt eten zonder vieze vingers te krijgen. Want geen kleine bakjes waar je de honing of jam of chocoladepasta uit de grote potten in kunt overscheppen. En dus geknoei. De charme van ontbijten in Tsjechië.
We hebben nog één wens op ons lijstje en dat is een zak snoep kopen in één van de mega snoepwinkels die ze hier hebben. Jamin is er niks bij.
Op weg daar naar toe verbazen we ons nog maar een keer over de drommen toeristen die hier elke dag weer lopen. Sommigen met hun ziel onder hun arm zich afvragend wat ze hier doen. Dat geldt gelukkig niet voor ons, want wij zijn natuurlijk ook toerist. Maar we wisten heel goed wat we wilden. En we hebben gezien wat we wilden zien.
We sluiten ons bezoek aan Praag af met een laatste kop koffie op het Starometske plein met zicht op de klokkentoren. We maken de laatste Tsjechische kronen op en aanschouwen nog één keer het slaan van de astronomische klok, met aansluitend blaasmuziek en de geur van vers gebakken tredlnik in onze neus.
En dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan. Met tram nummer 2 die wel heel lang op zich laat wachten. Maar gelukkig, we zijn ruim op tijd. Over drieeneenhalf uur vliegen we pas. Eenmaal bij de bus blijkt dat we niet mee mogen en dus helemaal op de verkeerde plek zijn. En dus moeten we terug. Half uur voor niks zitten wachten op de bus. Na veel omwegen komen we uiteindelijk in de juiste terminal terecht. Meteen maar door de gate want stel je voor dat mijn koffer er weer uitgepikt wordt.
Deze keer gaat het echter goed, en hebben we nog meer dan genoeg tijd voor een broodje en een theetje, want het vliegtuig heeft vertraging. Uiteindelijk vliegen we een half uur later dan gepland richting Eindhoven, maar de vertraging zal nog verder oplopen vanwege de harde wind. Gelukkig hoeven we morgen nog niet te werken en geduld is een schone zaak zoals heit zegt. We zitten er in ieder geval bij, dus onze voeten worden na drie dagen hard werken heerlijk ontzien.
Twee uren later landen we op Eindhoven airport. De turbulentie doorstaan en Yvonne mag trots op haar zelf zijn, want vliegen is niet haar ding. Maar anders kom je nergens. Ik ben ook trots op haar. Want óók dankzij haar had ik een heerlijke vakantie. De klik was goed, we vulden elkaar aan, hebben lol gemaakt en veel gezien. We zijn moe, maar zeker voldaan. We hebben eruit gehaald wat erin zat.
Op Eindhoven worden we blij onthaald door heit en mem, die ons thuisbrengen. Ook zij zijn een paar dagen de hort op geweest. Over en weer wisselen we belevenissen en anekdotes uit. En we gaan lekker uit eten met z'n vieren.
Rond half elf word ik thuis afgezet...home Sweet home. Lex heeft op me gewacht en Chico is door het dolle heen...Zo blij als een klein kind huppelt hij om mij heen...een mooier welkom thuis kan ik me niet wensen.
Tegen half één gaan we naar bed, iedereen weer blij. En gelukkig, de wintertijd doet zijn intrede, dus we kunnen een uur langer slapen. En ìk was al aan het wintertijd ritme gewend omdat het in Praag al om 7.00 licht was en om 18.00 alweer donker...
6.30...Chico onderaan de trap....roepend naar mij...Want voor zijn gevoel was het al 7.30 en de hoogste tijd om te wandelen...ík was al aan de wintertijd gewend, maar híj nog niet....de vakantie zit er weer op...terug naar de realiteit...but I love it!
Reactie plaatsen
Reacties