1001 mensen

   Onlangs had ik een stagiair in de winkel. Bij een stage horen natuurlijk ook stage-opdrachten en dit keer moest er een interview gedaan worden. Dus het hemd werd me van het lijf gevraagd. Natuurlijk passeerde de vraag 'wat vind je leuk aan je werk' ook de revue.

Wat vind ik leuk aan mijn werk...ehmmmm...Heb je even? Ik kan er mijn onuitputtelijke creativiteit in kwijt. Het is afwisselend. Het is lekker. Het is nooit saai. Ik maak mensen blij. Ik leer mensen dingen. Ik heb altijd heerlijk eten om mij heen. Ik kan recepten bedenken en hoe leuk is het als ze dan aanslaan. Ik draag sociaal mijn steentje bij...Wil je nog meer weten?

Een andere veel gestelde vraag is of mijn werk moeilijk is...nou, ik vind zelf van niet. Maar dat komt misschien omdat ik het al heel lang doe. Ik weet niet beter. Kan het meestal op de automatische piloot doen. Maar het is wel hard werken. Lange dagen en zelfs als je vrij bent, ben je met een eigen bedrijf niet vrij.
Ik had het er met de schoonheidsspecialiste over terwijl ik een heerlijke behandeling door haar onderging. Ze zei: mensen die geen eigen bedrijf hebben realiseren zich niet hoe hard het werken is. Hebben daar geen idee van. Staan daar niet bij stil. We hadden het over het hobbyen wat we doen. Dat is niet zo moeilijk. Want onze passie is ons vak. Het niet spannend. Wat het echt interessant maakt zijn de verhalen. Van mensen. Het omgaan met mensen. 1001 verschillende mensen.

Want geen klant is gelijk. En wat is het bijzonder als een gast zijn hart bij jou lucht. En dat jij hem een troostend woord of een luisterend oor kunt bieden. Wat is het super als je deel uit mag maken van het geluk van iemand door het maken van een bruidstaart of het verzorgen van een schoonheidsbehandeling voor de grote dag. Wat voel ik me rijk als ik een stagiair op weg kan helpen naar haar toekomst. En hoe trots ben ik als ik zie dat mijn medewerksters grote stappen  voorwaarts hebben gemaakt en ze met elkaar plezier zie hebben. Het doet wat met me, als ze hun geluk en verdriet met me delen, mij in vertrouwen nemen of mij in hun groep opnemen. En dat we jaren later, als ze allang geen medewerkster meer bij me zijn, nog steeds af en toe contact hebben of elkaar zien.

Ik hou van ze. Van al die mensen. Klanten, medewerksters, collega's. Met de één heb je dit gemeen en dat juist weer helemaal niet. En met de ander is het andersom. We zijn allemaal individuen en moeten er samen iets van maken. En als dàt dan lukt....WOW!

De schoonheidsspecialiste vroeg me of ik ook een droom had. Stel je voor dat ik met mijn huidige werk zou stoppen. Wat zou ik dan gaan doen? Wat was mijn droom? Zij wist het wel. Ik ook.
Onze dromen lijken verdacht veel op elkaar.  Zij naar Italië. Ik naar Scandinavië. Ik kocht er een leuk boerderijtje. Lekker in de natuur. En begon er een B&B.

Tsja...1001 mensen...dàt maakt mijn werk leuk. Dat maakt mijn leven leuk.
Dáár hou ik van.