Buitenverblijf

   Het is vakantietijd en zo kan het verkeren dat wij een week of drie in ons buitenverblijf bivakkeren. Nou ja..buitenverblijf...Je mag het ook een  tour caravan  noemen. Of sleurhut. Met ruime voortent. En prachtig uitzicht over een land met schapen, eendengezinnen, ooievaarsnesten, kikkers en zelfs af en toe een haas en een ree. Dat dan weer wel.

We komen hier nu een jaar of twee en dat bevalt uitstekend. De natuur is hier prachtig en het is dicht bij de stad. In een poep en een scheet zijn we onthaast, onstresst, relaxed, in vakantiemodus.

Alleen de caravan laat ons soms wat in de steek. Was het vorig jaar de voortent en het omhulsel van de caravan...Dit jaar maakt de omvormer nogal een herrie en stond de vloer in de voortent deels blank, na een wolkbreuk, precies boven Earnewâld.
Maar we blijven lachen. De omvormer gaat uit en dus kamperen we ècht zoals je dat vroeger deed. Zonder verlichting in de keuken en zonder stromend water, maar met een jerrycannetje. De pret is er niet minder om en ook de vloer was in mum van tijd weer droog.

En zo gebeurde het, zomaar, op een druilerige dinsdagmiddag. De heer des huizes maakte een praatje met de heer des huizes van het recreatiepark.  Of hij wel eens iets te koop had...

Een uur later stonden hond Chico en ik opeens een stacaravan te keuren. Een beetje bleu stonden we erbij. Dit kwam een beetje onverwacht uit de lucht vallen en het was iets heel anders dan regen wat weer wegtrekt.

Oké. Het gevaarte is vies. Vooral van buiten. En de grond eromheen heeft nogal een opknapbeurt nodig. Het onkruid staat er net zo hoog als de bomen.
Maar wàt een ruimte. Dat zou wel heel fijn zijn. En Chico vond meteen zijn plekje in de caravan om te liggen.

Weer een uur later hakten we de knoop door. Het zou ons zóveel werk schelen (nooit mee op- en afbreken van een voortent, water uit de kraan, toilet aan boord). We kunnen er het hele jaar in als we dat willen (willen we natuurlijk niet, maar het idee is leuk en het staat goed op het 'voordelenlijstje'). Het is veel ruimer dan wat we nu hebben. We besparen ons stallingsgeld. Het is dichter bij ons bootje. En ik hoef nooit meer 's nachts in donker door de regen en een nat grasveld naar de wc.

Ik moest nog wel wat aan het idee wennen. Maar de volgende dag kwamen heit en mem. En die vonden het prachtig. Vroeger ben ik opgegroeid op dezelfde camping, op de plek schuin tegenover de onze. 'En ja...jullie worden er niet jonger op', zei heit heel wijs  (meteen voelde ik me 10 jaar ouder😉, maar een beetje gelijk had hij wel).
De tuin...ach...Die kunnen we heel makkelijk opknappen. Even surfen op pinterest en een telefoon vol verrassende ideeën.  Kan ik al beginnen? Chico hoeft niet meer aan het spit. En als ik wil plassen kan ik gewoon uit bed. Zonder dat Lex wakker wordt. Een royale koelkast. Daar past iets meer in dan een pakje boter, een fles cola en een stuk kaas. Kunnen we ook wat meer boodschappen in één keer halen. Koken kan op vier pitten en afwassen in de caravan. Geen gezeul meer met een krat met afwas naar de schoonmaakplaats.Het uitzicht is op een weggetje tussen de bomen door, dus geen last meer van het gekwaak van de kikkers en het geblaat van de schapen maar nog wel midden in de natuur.

De volgende dag moest ik in de bakkerij werken en Lex moest ook aan de bak. Er moest namelijk een sleurhut verkocht worden. Toen dat ook nog goed lukte en iedereen op het werk ook blij voor me was...waren al mijn onwennigheidjes helemaal verdwenen.

Blij als een kind en dankzij het wisselvallige weer aan het begin van deze vakantie, waar alles soms met bakken uit de hemel viel, maken we nu,  tussen het genieten door, mooie plannen voor volgend jaar.

En kunnen we in de zomer van 2020 oprecht zeggen dat we naar ons buitenverblijf gaan!