Kaas

   Al jaren kom ik iedere week trouw bij de kaashandel op de markt. Van Dijk’s kaashandel wel te verstaan. Want kaas…haal je van de markt. Zoals ik hoop dat je brood bij de bakker haalt.

Wij doen een beetje ouderwetse ruilhandel. Ik breng wat brood met mijn busje, en neem wat kaas mee terug. We betalen elkaar er wel voor, maar eigenlijk is het om het even. Maar ja, we hebben dat geld nou eenmaal, dus laten we het dan ook maar gebruiken. Soms stop ik de medewerkers van de kaashandel wat lekkers toe, een andere keer is het andersom. Gewoon. Omdat we het leuk vinden. En omdat het kan.

Deze keer kreeg wel iets heel bijzonders toegestopt: een hoekje van de allerlaatste kaas die van wijlen Gjalt van Dijk heeft ingekocht. De kaashandel bestaat 70 jaar en  daarom werd op ‘Opa’s’ geboortedag dit bijzondere stuk kaas aangesneden door de dochters en kleinkinderen die het bedrijf voort zetten.

Ik kende Gjalt persoonlijk niet zo goed. Maar zijn dochter wel. Wij werken beide hard in ons familiebedrijf en dat schept een band. We maken veel van het zelfde mee. Leuke dingen, maar ook vervelende dingen die niemand ziet. Maar die je wel te verkroppen hebt, terwijl het alledaagse leven gewoon doorgaat en de gasten wel graag een stukje kaas op hun verse boterham willen hebben. Het is fijn dat je dan een ‘mattie’ hebt. Die begrijpt wat je bedoelt. Die je mooie verhalen aan wil horen en luistert naar je ellende. Want neem maar van mij aan: een eigen (familie)bedrijf hebben is een passie en het mooiste wat er is, maar je maakt ook veel moeilijke dingen mee. En die hang je natuurlijk niet aan de grote klok. Maar je wilt ze wel delen. Gedeelde smart is nou eenmaal halve smart.

Hoe bijzonder is het, in een wereld waar steeds meer familiebedrijven ten onder gaan, dat er drie  jaar na zijn overlijden, nog een stuks kaas van Gjalt ‘verkocht’ wordt? Want met genoeg tegenslagen hebben ze gevochten voor de zaak. En iedere zaterdag staan de klanten rijen dik op de Waag.

Het is bijna zonde om het stukje kaas op te eten. Maar we doen het toch. We proosten op die ouwe. En op de nieuwe generatie. Want Gjalt zal trots op ze zijn. En van boven met plezier kijken hoe dit familiebedrijf nog fier overeind staat en een voorbeeld voor vele anderen kan zijn!
Bijzonder mooi!