Het is voorjaarsvakantie en ik heb vakantie. Eens in de twee jaar en dat is nu. Volgend jaar mag Jacob weer. Als ik thuis blijf is de kans groot dat ik met werk bezig ben en dus hebben we een mini vakantie op Ameland geboekt..lekker uitwaaien.
Nou... uitwaaien...dat doen we zeker, daar op het goudgele strand van Ameland. Waar vorige week Ciara op visite was, kwam vandaag Dennis op bezoek. En hij nam flink wat wind mee.
Nu laten wij ons natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan. En dus vertrokken we vol goede moed naar de zee. En daar, aan het eind van de reis, zou het paviljoen ons met open armen, warme chocolademelk en flammkuchen ontvangen. Regenjas aan en rubberen kaplaarzen om de voeten en gaan met die banaan.
Maar helaas, door de harde wind kwamen we amper vooruit. En zoveel regen, daar is geen regenpak tegen bestand, tenzij je er één van vijfhonderd euro heb. En dat paviljoen? Dat bleek gesloten. Goudgeel zand was er ook al niet, we werden door grijze korrels gezandstraald en het was onverantwoord op het strand te lopen zonder in zee te waaien en te verzuipen.
Terug moesten we. Zo snel mogelijk. Naar de warme Broek en sokken en de glühwein. Maar shit. Chico had nog geen drol gedaan. En dat moest eigenlijk wel.
Weer of geen weer, onze grote vriend huppelt altijd vrolijk mee. De wind deert hem niet en de plassen kunnen niet diep genoeg zijn. En eigenlijk is slootje springen ook heel leuk! Nog leuker is het dan om aan de andere kant van de sloot de drol neer te leggen. En dus moest het bazinnetje ook nog halsbrekende toeren uithalen om de drol op te ruimen. Maar ach...nat was ze toch al.
En zo togen we terug naar ons appartement. Waar de droge kleren en de warme drank op ons wachten. Waar Chico moe maar voldaan in slaap viel. Waar we een gratis scrub kregen toen we het zand van onze huid boenden. En waar we heel goed zelf flammkuchen kunnen maken.
Life isn't waiting for the storm to pass, it's about learning ro dance in the rain.
En zo is het maar net.
Reactie plaatsen
Reacties