Geboren en Getogen
Onlangs bladerde ik door mijn oude fotoboeken, op zoek naar een foto van een speciaal moment. Heb jij ze ook, die boeken die eerst je moeder trouw voor je bijhield en waarbij je later zelf een poging deed, totdat het digitale tijdperk zijn intrede deed? Ik heb nog kasten vol met foto’s die ingeplakt moet worden…maar ja, je weet hoe dat gaat: het is een megaklus en ze liggen verscholen in een kastje achter een deurtje waar je ze toch niet ziet. Ze verstoffen niet. En ooit…
Maar 'even' een foto van een speciaal moment opzoeken is zo gemakkelijk niet. Want voor je het weet ben je door het gemijmer uren verder. Je zet een stap terug in de tijd naar het dorp of de buurt die je vroeger zo gewoon was.
Ik ben opgegroeid in Huzum, en ook herinneringen die niet gefotografeerd zijn komen weer glashelder naar boven. Zoals het slootje springen wat daar toen nog kon. Of de eerste zoen, omdat ik mijn knikker alleen dan maar terug kreeg. Het schaatsen in het Abbingapark en de spelletjes die we speelden in de straat met de buurjongens. Het buurtfeest waar we ieder jaar naar uitkeken en het Sinterklaasfeest in Tivoli. Later kwam Husma Herne en daar ging ik op kookles, figuurzagen en we hadden er de vetste disco's.
Eigenlijk was Huzum een dorp op zich. Want we hadden er winkels, scholen, een ziekenhuis en een kerk. En natuurlijk ons eigen skûtsje. Dat weet ik nog maar al te goed, want mijn heit is als sinds ik mij heugen kan donateur. Dus we gingen ook altijd een dag mee varen op dat skûtsje.
Inmiddels woon ik er niet meer, maar mijn bedrijf is er nog wel gevestigd. En hoe leuk is het als klanten zeggen dat ze vroeger op mij gepast hebben. Of dat ze vriendin met mijn tante waren. Of dat ze vroeger van die lekkere Zwitserse cake bij ons kochten. Klasgenoten en buurtgenoten van toen kom ik nog overal tegen, er zit er zelfs één bij mij op zwemmen. En natuurlijk gaat het dan over die goeie ouwe tijd. Want wat hadden we het leuk met elkaar.
We fladderen allemaal uit. Sommigen blijven voor altijd in Huzum wonen, anderen krijgen elders een mooi plekje. Maar herinneringen…zijn voor altijd. Zou het niet leuk zijn die nog weer eens met elkaar te delen? En te ontdekken wat ons nog meer met elkaar verbindt? Want de wereld is soms maar klein, ook al is ie daadwerkelijk heel groot.
Binnenkort geeft vangrail een benefietconcert voor skûtsje It Doarp Huzum. Ik zal er zijn, kom jij als (oud)Huzumer ook? Dan maken we er een echt Huzumer feestje van. En mijmeren we nog even naar toen. En maken we nieuwe herinneringen.
Reactie plaatsen
Reacties