Koop lokaal, het nieuwe ondernemen!
Onlangs werd ik gevraagd naar het nieuwe ondernemen. We zitten nu 4 maanden in coronatijd. Versoepelingen hebben zich inmiddels voorgedaan, maar ouderwets ondernemen zit er nog steeds niet in. Als dat überhaupt ooit gaat lukken. Want vandaag lees ik in de krant dat het aantal corona-gerelateerde ziekenhuisopnames weer stijgt. En dus kennen we inmiddels allerlei nieuwe termen zoals corona-proof, betaalhygiëne, ouderenuurtje, anderhalvemetersamenleving, drive-thrurestaurant, checkgesprek en afstandseconomie. Zullen ze ooit weer uit de dikke van Dale verdwijnen, of blijven ze voor altijd bestaan en worden ze net als het coronatijdperk onderdeel van het nieuwe tijdperk?
Wat maakt het nieuwe ondernemen zo nieuw? Maximaal aantal klanten in de winkel…minder omzet per vierkante meter, spatschermen, betaalhygiëne, desinfecteerpalen! Creatief worden in elk opzicht. Zaken doen zonder dat je je aan elkaar voorgesteld hebt, omdat je dat gewoon vergeet doordat je elkaar die zo ingeburgerde hand niet mag geven. Veel meer aankopen digitaal en dus minder persoonlijk contact. Leegstand in de winkelstraten? Gelukkig is daarvoor het concept 'koop lokaal' bedacht. En lokaal kopen kan ook digitaal. Middels bezorging tot aan de deur door de lokale ondernemer. Of middels een pick-up-point bij zijn winkel. Voor nèt dat beetje persoonlijke contact.
Ondernemers zoeken elkaar op. Helpen elkaar. Een winkelstraat zonder bakker is niet compleet. Maar een bakker die moet investeren in een nieuwe locatie…wie gaat dat betalen? Een collega foodwinkel met nog een paar vierkante meter over biedt de oplossing en zo is er toch brood in de winkelstraat verkrijgbaar voor een compleet aanbod in de straat. En de slager haalt zijn broodjes voor de hamburger bij de plaatselijke bakker in plaats van bij de groothandel of supermarkt.
Maar de concurrentie is moordend. De supermarkt in het dorp probeert koffie te verkopen en dit zal ten koste gaan van de omzet bij de lunchroom er tegenover. Dus inwoners van Nederland…koop lokaal! Haal je vlees bij de slager, brood bij de bakker, groente bij de groenteboer en overige levensmiddelen bij de supermarkt. Laat de kapper je haar doen, haal je koffie bij de koffietent en koop eens gewoon een krant. Zo pikt iedereen een graantje mee en blijven banen behouden, de economie draaien en de dorpen en binnensteden aantrekkelijk.
Ik werd gevraagd om een column te schrijven. En dat doe ik natuurlijk met liefde. Want ik vind het leuk. En ik heb overal een mening of idee over. Maar of ik dan ook meteen even een advertentie in datzelfde blad wilde plaatsen. Kosten: 300 euries. En de column schrijven…daar krijg ik niets voor, want dat wordt beschouwd als een leuk extraatje voor mij erbij. Terwijl het me wel tijd kost. Tijd die ik niet in kan zetten in mijn bedrijf, waar op dit moment elke cent telt. Want we zijn er nog lang niet. Het nieuwe ondernemen… hoe lang blijft het nieuw? Of misschien beter gezegd, hoe snel wordt het gewoon?
Die column…die komt er wel. Sterker nog…die ben je nu aan het lezen. Maar misschien een beetje 'voor wat hoort wat?’ Want ik snap heus wel dat de makers van het magazine ook uit de kosten moeten komen en willen voortbestaan. Maar dat moeten we allemaal niet waar?
Reactie plaatsen
Reacties