Afgelopen week was het dan eindelijk zover. Na heel veel keren uitstel vanwege een zieke tandarts, corona en weet ik veel wat nog meer, moest ik dan eindelijk naar de mondhygiënist. Bijna een jaar geleden kreeg ik dat dringende advies van de tandarts. Want ja…mijn tanden vielen er bijna uit, volgens de folder dan.
Ik dacht…het zal wel, ik maak mooi geen afspraak, maar helaas, ik moest langs de balie want mijn verstandskies moest er ook uit en daar moest ik zeker een afspraak voor maken. De tandartsassistente verstond haar vak goed en was meedogenloos en dus kwam er ook een afspraak voor de mondhygiënist. Vooruit dan maar.
Tot mijn grote geluk bleek de dame die me pijn zou doen (want dat had ik van iedereen om me heen gehoord) op het 'moment surpreme' ziek te zijn. Een nieuwe afspraak volgde. En toen was corona mijn vriend. Opnieuw ging het niet door. Maar van uitstel kwam in dit geval geen afstel en dus lag ik deze week echt op de stoel. Ondertussen was het ook alweer tijd voor de periodieke controle, al ging die nu net door omdat dit keer de tandarts zelf ziek was.
Bij aankomst in het tandartsen gebouw werd ik eerst vriendelijk doch dringend verzocht mijn mond 1 minuut lang te spoelen met één of ander goedje, wat later waterstofperoxide bleek. Om alles in je mond maar te doden. Maar wat dat alles dan precies was daar kon niemand mij een zinnig antwoord op geven. Gênant was het wel. Want daar sta je dan, aan de balie, met andere bezoekers die keurig op anderhalve meter afstand van elkaar zitten te luisteren naar jouw gerochel en gegorgel. En de tijd werd bijgehouden door de baliemedewerkster, dus sjoemelen zat er niet in.
Een jongedame riep mij vervolgens haar wachtkamer in. Het blijft toch gek dat je je voorstelt zonder handen te schudden. Ik nam plaats in de stoel en zette mij schrap. Want ik kreeg wel even les in hoe ik beter zou kunnen poetsen, en píj́n ging ze me doen…píj́n….dat is wat iedereen zei.
Ze controleerde mijn gebit en met name het tandvlees en toen kwam het grote handboek erbij. Paradontitis…mijn tanden zouden er bijna uitvallen als ik zo door ging. En door het steen zag je mijn tanden niet meer. Dus de hulpmiddelen werden tevoorschijn getoverd en daar ging ze. Tandsteen verwijderen, polijsten en een lesje 'tandenstoker gebruiken.' Terwijl ik in die stoel lag dacht ik bij mezelf: ' is dit het nou? Heb ik hier de hele dag buikpijn van?’ Het kriebelde alleen maar een beetje.
Toch blijf ik het apart vinden. En misschien vind ik ze wel geldwolven, die tandartsen. Want ik ga al 40 jaar naar de tandarts en ik ben nog nooit naar een mondhygiënist geweest. Die bestond volgens mij vroeger niet eens. Toen deed de tandarts dat gewoon zelf. Tandsteen weghalen. En ik weet nog dat we bij de schooltandarts poetsles kregen, tijdens de reguliere controle in de bus. Prima dat dat nu opgesplitst wordt omdat de tandarts daar in de huidige maatschappij geen tijd meer voor heeft, maar laten we de kosten dan ook evenredig opsplitsen. Maar dat zal wel een utopie zijn.
Zo moest ik ook 4.26 extra betalen vanwege corona. Dat is toch van de zotte! Nu gaat het mij niet om die 4.26, want dat kan ik best betalen. Maar het gaat om het principe. Ik gooi toch ook geen euro bij mijn brood op omdat ik extra kosten maak vanwege corona? En hoeveel mensen zijn hun baan wel niet kwijt geraakt vanwege het coronavirus? Zij willen ook graag een gezond gebit houden maar moeten er met minder inkomsten wel meer voor betalen. Ik vind dat een beetje gek.
Een bekend gezegde luidt: ‘snoep verstandig, eet een appel.’ Misschien moet ik dat maar eens wat vaker doen. Scheelt wellicht wat bezoekjes aan de tandarts en mondhygiënist. Ook al was het appeltje-eitje.
Reactie plaatsen
Reacties