Mooi zoals je bent

Onlangs zag ik een oproep op Facebook voor een leuk project…’mooi zoals je bent’. Het doel is een statement te maken door vrouwen puur te fotograferen; zonder make-up, zonder bril, zonder sieraden, zonder fotoshoppen.

Ik vroeg mij af: wie ben ik eigenlijk? Hoe legt iemand, die mij niet kent, mij puur vast? En herken ik mijzelf daar dan in? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.

Ik heb maar weinig foto’s van mezelf. Ja, van mij als baby en kleuter en peuter heb ik er genoeg dankzij mem. Maar van latere leeftijd… Laat ik zelf diegene zijn die van fotograferen houdt, en dus op tripjes en vakanties altijd de foto’s maakt. Tsja…dan sta je er zelf niet op. Selfies maken vind ik vreselijk…want ik kijk verkeerd in de camera, mijn neus is van de verkeerde kant belicht omdat mij schotje scheef staat, of je ziet mijn grijze haren…altijd zijn ze lelijk. Vind ik zelf. Maar om nou te zeggen dat ik een laag zelfbeeld van heb…nee.

Ik zit lekker in mijn vel. Ach ja…die buik is aan de volle kant, maar ja..hé…ik ben een bakkerin hè! Daar hoort geen mager sprietje bij. En na gedane arbeid is een hapje en drankje op tafel best verdiend. Ik ben trots op mijn kuiten ook al zijn ze soms onhandig en ja…die spataderen…nou…in de winter zie je ze niet. Mijn lijf wordt hier en daar wat krakkemikkig, maar schoenen slijten ook, dus achter dat krakkemikkige lijf zit een mooi verhaal van door de jaren heen waar ik trots op ben.

Ik moet natuurlijk wel toegeven dat ik naar specialisten ga om mij mooier te maken…de kapper, de pedicure en de schoonheidsspecialist…ik zie ze graag. Omdat ik dat gefriemel lekker vind en het voelt als een momentje voor mezelf. Maar nu het niet kan vanwege Covid zit ik niet meteen met mijn handen in mijn haar en met mijn hoofd in een depressie.

Naarmate je ouder wordt leer je jezelf meer waarderen. 

Kijk naar buurvrouw Alie. Ze is 93 en nu ze niet naar de kapper kan, knipt ze haar haar gewoon zelf. Wat kan haar dat schelen! Een hardloper ziet het niet en een langzame loper let er niet op. Ze geniet tenminste. Van de kleine wandelingetjes die ze nog kan maken. Van haar kleindochter waarin ze haarzelf herkent. En kijk naar mem en beppe…beide moesten kanker overwinnen, met alle gevolgen van dien. Maar ze bleven positief en goedlachs. Hoe ze er van buiten ook uit zagen. En als ik thuis kom is onze Chico altijd even blij. Of ik nou stinkend als een oliebol, met een extreem kapsel, of met een gebroken been thuis kom…voor hem is er geen verschil.

Dus hier sta ik dan. Vastgelegd door iemand die mij niet kent. Weet ze pure schoonheid vast te leggen? En herken ik mij erin?

Oordeel zelf. Leer van je zelf te houden zoals je bent. Accepteer dat je ouder wordt. Want als je niet van jezelf houdt kun je ook niet van een ander houden.

https://www.songteksten.nl/songteksten/40786/harrie-jekkers/ik-hou-van-mij.htm