Stil
Het is al een tijdje stil op beslommeringen. Dat kan soms zo eens gebeuren. Omdat je niets beleeft. En in deze coronatiid waarin we inmiddels al bijna anderhalf jaar verkeren, is dat niet zo moeilijk; je mag immers niks. Soms kan het echter ook zijn dat het stil op een blog is omdat je wel iets beleeft, maar de tijd niet rijp vindt om dat te delen.
Een blog schrijven is leuk, omdat je iets te vertellen hebt. Omdat je iets kwijt wilt. Het kan ook therapeutisch werken. Omdat je iets van je af wilt schrijven. Het is dan minder leuk, maar kan wel opluchten. En dus schrijf ik nu dit blog, maar publiceer ik ‘m later. Omdat het nu nog te vroeg is om te delen. Maar ik wel veel te vertellen heb. En misschien heeft een ander er later iets aan.
Stil. Het is stil in mij. Het sprookje tussen mijn lief en mij is na ruim 20 jaar uit. En dat doet pijn. Onbeschrijfelijk pijn.
We hebben ruimte nodig, de een wat meer dan de ander, maar voor allebei zal het beter zijn, behalve voor onze grote vriend Chico. We kwamen tot dit besluit in goed overleg, maar God wat is het moeilijk. Verdrietig. Leeg. Om alles wat je hebt onder je voeten vandaan zien glijden. Je zekerheid. Je thuis. Je schouder om op te huilen. Je Mattie om mee te lachen.
We slaan elkaar de tent niet uit, we geven nog heel veel om elkaar, kunnen nog plezier maken, maar toch is de koek op en zijn we soms een blok aan elkaars been. Dan is het beter dat je wegen scheiden, opdat je vrienden voor het leven kunt blijven.
En zo gaan we het doen. Maar het valt niet mee. In huis ben ik continu alles aan het verdelen. Ik weet nog niet waar ik straks woon. En hoe gaat het met Chico? Zal hij gemakkelijk wennen aan de nieuwe situatie? De toekomst is onzeker en dat vreet aan me. Daar maak ik me zorgen over en daar lig ik wakker van. Heel soms zie ik de positieve dingen die op mijn pad gaan komen…maar nu, enkele weken na ons besluit, overheerst verdriet, leegte, onzekerheid.
Er zullen nog veel verdrietige momenten komen. En al heb ik heel veel lieve mensen om mij heen, dit sprookje wil ik, al hoe moeilijk het ook is, toch samen met de andere hoofdrolspeler tot een zo goed mogelijk einde brengen. En we kunnen dat, daar ben ik van overtuigd. Zodat we samen, maar dan apart, nog lang en gelukkig leven…
23 mei 2021
Reactie plaatsen
Reacties